En 1966, estudiaba yo en el Seminario Colegio Sant Josep de Tortosa. Todos los cursos anteriores al nuestro, al llegar a 5º de bachillerato (Dios sabe a que equivaldría hoy) tenían que hablar en latin a todas horas del día, en los recreos, jugando al futbol, en clase... Fue precisamente cuando nosotros llegamos a 5º cuando esa práctica se detuvo pero a mí aún me pilló un par de meses. Para celebrar esa ley seca, escribí y representamos en público este pequeño sainete insustancial en un latin macarrónico (o no tanto) que la prodigiosa memoria de mi hermana Maria ha rescatado del olvido. En homenaje a mis profesores de latín y a mi hermana María (prestigiosa directora teatral), publico aquí esta Latinada
LATINADA
Ptolomeus: Volemus facere disertationem latinam de humore romano in lengua clásica latina.
Sempronius: Etiam volemus docere mundum parlare latinum sine faltas.
Ptolomeus: Amicus Sempronius, quantus tempus sine videre te.
Sempronius: Verum est, amicus Ptolomeus, sed escripsi te in papirum et no cepit contestationem.
Ptolomeus: Volo ut dones mihi perdones.
Sempronius: Bene. Dicas mihi aliquod successum urbis tuae.
Ptolomeus: Morta est mater fratris mei.
Sempronius: ¿Morta est mater tua ?
Ptolomeus: Non, sed fratris mei.
Sempronius: Non dicas mihi.
Ptolomeus: Dico.
Sempronius: ¿Mihi ?
Ptolomeus: Tihi.
Sempronius: Non credo.
Ptolomeus: Debes credere, quia crediturus est.
Sempronius: Crediturus est tihi, sed mihi… non.
Ptolomeus: Credas ut volas, sed morta est.
Sempronius: Sentior vere.
Ptolomeus: Gratias do tihi.
Sempronius: De nihilo est. Sed a partem hoc ¿quod tihi contas?
Ptolomeus: In mea civitatem revolutionem est.
Sempronius: Non dicas mihi
Ptolomeus: Dico.
Sempronius: ¿Mihi ?
Ptolomeus: Tihi.
Sempronius: ¿Et huelgas sunt?
Ptolomeus: Multas.
Sempronius: ¿Et duratura sunt?
Ptolomeus: Duraturisimae.
Sempronius: In mea civitate habent pacem exceptum domi meae.
Ptolomeus: ¿Quod accidit tuae domi?
Sempronius: Pueri traviesi sunt.
Ptolomeus: ¿Et armati sunt?
Sempronius: Habent pedras arboresque.
Ptolomeus: Ego habeo solutionem.
Sempronius: ¿Quod?
Ptolomeus: Non dones eis quesum caserium et claudicabunt.
Sempronius: Eis non agradat quesus.
Ptolomeus: ¿Quod agradat eis?
Sempronius: Pedras atque arbores.
Ptolomeus: ¿Non agradat eis nihil plus?
Sempronius: Carameli anisei.
Ptolomeus: Dona eis totum exceptum caramelos aniseos.
Sempronius: Probaturus est. Congratulator mihi quia te vidi.
Ptolomeus: Adeus amicus Sempronius.
Sempronius: Ad vistam, Ptolomeus.
No hay comentarios:
Publicar un comentario